20 05 2019

IRANDA


Wspominamy wyjątkowo dzielną klacz, świetną matkę stadną i patronkę gonitwy, której 20 edycja odbyła się w minioną niedzielę.

Kategoria: 100 Gwiazd
Napisał: folbluty

Urodzona 19 lutego 1973 roku Iranda (Deer Leap – Intrada po Dorpat) hodowli SK Moszna trafiła do stajni Wawrzyńcowice, pod opiekę trenera Stanisława Dzięciny. W przedsezonowych opisach charakterystyka klaczy brzmiała: „prawidłowa, wyrośnięta, półsiostra dobrego Intradosa”. A oto przebieg jej kariery w wieku 2 lat (według sprawozdań programu wyścigowego):

II grupa (12.07.1975) dż.Stanisław Sałagaj 56 kg; Po starcie prowadzi Oceania przed Irandą, Dożą, Gaskończykiem, Przełęczą, Walą, Dobrogostem i Augurem. Na początku prostej Iranda wyprzedza Oceanię, a Dobrogost zamienia miejsce z Walą, reszta koni pozostaje bez zmian pozycji. 1000m – 1’01” (30.5 - 30.5) tor lekki; styl: wysyłany, odległości: ½ - ½ - 6 długości.

I grupa (09.08.1975) dż. Stanisław Sałagaj 56 kg; Po starcie prowadzi Malwa przed Irandą, Dryją, Duetem i Erewaniem. Na około 150 metrów przed celownikiem Iranda wyprzedza Malwę. 1000m – 1’00.0” (30 – 30) tor lekko elastyczny; styl: wysyłany, odległości: 1 – 3 – szyja.

Tygodnika „Stolica” (24.08.1975) dż.Stanisław Sałagaj 56 kg; Stawkę prowadzi Dostojnik przed Sundem, Irandą, Hefajstosem, Niobe i Otrokiem. Na początku zakrętu Niobe przesuwa się na trzecią pozycję, a Sund wycofuje na czwartą. Na początku prostej odpada Dostojnik, stawkę prowadzi Iranda, finiszuje Hefajstos. Na około 50 metrów przed celownikiem silnie wysyłany Hefajstos uzyskuje przewagę nad Irandą. 1200m – 1’15.0” (14 – 30 - 31) tor lekko elastyczny; styl: silnie wysyłany, odległości: szyja – 1 ½ - 2 ½ długości.

Ministerstwa Rolnictwa (14.09.1975) dż.Czesław Rajewski 56 kg; Na czoło stawki wychodzi Sund przed Dryfa, Raszyna, Hefajstosa, Irandę, Niobe, Ewelinę, Smużkę, Ścibora i Negryta. Na zakręcie słabnie Dryf, na czele zostaje Sund. Na początku prostej zaczyna odpadać Dryf, na pierwszą pozycję wychodzi Hefajstos, finiszują Iranda, Niobe i Ewelina. Około połowy prostej Iranda wyprzedza Hefajstosa, a po chwili Niobe z Eweliną wychodzą na trzecią i czwartą pozycję. 1400m – 1’30.0” (26 – 31 - 33) tor mocno elastyczny; styl: silnie wysyłany, odległości: ¾ - 7 – 4 długości.

Z sumą 55.250 złotych (4 starty 3xI, 1xII) Iranda jest druga na posezonowej liście dwulatków, ustępując jedynie Hefajstosowi (5 startów: 4xI, 1xII, 111.500 zł), który wygrał Próbną, Stolicy, Mokotowską, Criterium i był drugi w Ministerstwa Rolnictwa.

Wiosną 1976 roku w przedsezonowych opisach stajni charakterystyka trzyletniej Irandy brzmiała: „wygląda znakomicie, bez zaległości w treningu, jedna z najlepszych w roczniku”. Jej kariera w pełni potwierdziła taką ocenę:

Strzegomia (09.05.1976) dż.Stanisław Sałagaj 57 kg; W dystansie prowadzi Mach przed Dryfem, Dostojnikiem, którego na początku zakrętu wyprzedza Otrok, piąta jest Iranda, stawkę zamyka Skamander. W połowie końcowej prostej na pierwszą pozycję wychodzi bardzo łatwo Iranda, odpadają Dryf i Otrok. 1800m – 1’55.0” (20 – 32 – 32 - 31) tor lekko elastyczny; styl: bardzo łatwo, odległości: 3 - 2- ½ długości.

Rulera (23.05.1976) dż.Stanisław Sałagaj 57 kg; W dystansie bez zmian pozycji prowadzi Sceptyk przed Machem, Irandą, Duplikatem i Skamandrem. Po wyjściu na prostą rozpoczynają finisz Iranda z Duplikatem i na około 250 m przed celownikiem wychodzą pewnie na czoło stawki. 1600m – 1’42.0” (7 – 32 – 31 - 32) tor elastyczny; styl: pewnie, odległości: 1 ½ - 2 – 1 długość.

Soliny (12.06.1976) dż.Stanisław Sałagaj 59 kg; Po starcie prowadzi Carmen przed Mesetą, Boemą, Nikki, Niobe, Irandą, Halabardą, Smużką i Dryją. Na początku przeciwległej prostej rushem obejmuje prowadzenie Halabarda, na czwartą pozycję wycofuje się Carmen, na szóstą Boema, a Dryja wyprzedza Smużkę. Około dystansu 1600 m na siódmą pozycję cofa się Iranda, na trzecią przesuwa się Carmen. Przy końcu przeciwległej prostej na przedostatnią pozycję odpada Nikki. W połowie zakrętu słabnie i odpada na koniec stawki Halabarda. Na pierwszej pozycji zostaje Meseta, która również odpada przy wyjściu na końcową prostą. Tutaj prowadzenie obejmuje Niobe, finiszują Smużka i Iranda. W połowie prostej odpada Niobe i Boema, przez chwilę na czele stawki jest Smużka, którą po około 50 m zdecydowanie wyprzedza Iranda. 2200m – 2’23.0” (14 – 31 – 32 – 33 - 33) tor elastyczny; styl: wysyłany, odległości: 1 – 7 – ¾ długości.

Na zdjęciu: Finisz Derby 1976 - Od lewej Smużka, Iranda i Neon. Fot. Mirosław Iringh.

Derby (04.07.1976) dż.Jan Filipowski 57 kg; Na prowadzenie wychodzi Neon, za którym w zwartej grupie uplasowują się kolejno: Jurystka, Nikki, Mach, Iranda, Carmen, Duplikat, Dostojnik, Smużka, Ścibór, Despota i Dryf. Około dystansu 2000m Mach przesuwa się na drugą pozycję, a Ścibór wyprzedza Smużkę. Przy końcu przeciwległej prostej Mach zaczyna odpadać, trzecią pozycję zajmuje Duplikat, na szóstą poprawia Ścibór i na ósmą Dryf, na koniec stawki odpada Carmen. Po wyjściu na końcową prostą odpada Duplikat, finiszują Iranda i z dalekiej pozycji Smużka. W połowie prostej Iranda wyprzedza Neona, który po chwili ulega Smużce. Na około 150 m przed celownikiem Smużka atakuje Irandę („foto”). 2400m - 2’33.0” (26 – 31 – 32 – 33 - 31) tor elastyczny; styl: silnie wysyłany, odległości: szyja – 2 – 9 długości.

Liry (Oaks) (08.08.1976) dż.Stanisław Sałagaj 59 kg; Po starcie prowadzi Kaja przed Dryją, Smużką, Irandą, Cykliną, Niobe, Diamantą, Blanką i Mesetą. Przy wejściu na przeciwległą prostą prowadzenie obejmuje Cyklina, a Smużka wycofuje się na piątą pozycję. Około dystansu 1500 m przyspiesza Diamanta i przesuwa się na czwartą pozycję. Przy wyjściu na końcową prostą odpada Cyklina, po chwili odpada również Kaja, na czoło stawki wysuwa się Iranda przed Smużkę i finiszującą Niobe. Około połowy prostej Smużka uzyskuje przewagę nad Irandą. 2400m - 2’35.0” (28 – 31 – 32 – 33 - 31) tor elastyczny; styl: silnie wysyłany, odległości:  ½ - 3 – 6 długości.

Na zdjęciu: Celownik Oaks 1976 - Smużka przed Irandą. Fot. Darosław Kędzierski.

Norsk Oaks – Oslo (Norwegia 18.09.1976) dż.Mieczysław Mełnicki 57 kg; Biegało 8 klaczy, Iranda zajęła miejsce trzecie. Bez miejsca (ósma pozycja) pozostała druga polska klacz – Kaja. 2400m – 2’38.6”.

Wielka Warszawska (10.10.1976) dż.Wojciech Ryniak 56 kg; Po starcie prowadzi Diagoras, za którym w zwartej grupie kolejne pozycje zajmują Nador, Sceptyk, Dostojnik, Gargaron, Duplikat, Negros, Iranda i Demesz. Około dystansu 2000 m prowadzenie obejmuje Nador, na piątą pozycję przesuwa się Negros, na szóstą cofa się Dostojnik. Na początku drugiego zakrętu słabnie i odpada Nador, stawkę prowadzi Diagoras, na drugą pozycję przesuwa się Gargaron. Po wyjściu na końcową prostą rozpoczynają długi finisz Iranda z Demeszem. Około połowy prostej Iranda wyprzedza znajdujące się na czele stawki Gargarona i Negrosa, odpada Diagoras. Po chwili na drugą pozycję wysuwa się Demesz. 2600m – 2’56.0” (7 – 32 – 34 – 35 – 34 - 34) tor ciężki; styl: w walce, odległości: ½ - ½ - ½ długości.

Na zdjęciu: Celownik Wielkiej Warszawskiej 1976 - Iranda przed Demeszem i Negrosem. Fot. Darosław Kędzierski.

Criterium (31.10.1976) dż.Stanisław Sałagaj 62 kg;. 1200m – 1’18.0” (14 – 31 - 33) tor mocno elastyczny; styl: pewnie, odległości: 2-3-1 długość. W programie wyścigowym nie udało nam się znaleźć sprawozdania z tego wyścigu, więc przypominamy, że gonitwę wygrał 2-letni Pawiment przed Irandą, jej rówieśniczką Boemą, czteroletnimi ogierami Indygo i Euro Star, dwuletnim Swingiem, trzylatką Nikki i rok starszym Ałtajem.

Z sumą 274.693 złote (8 startów: 5xI, 2xII, 1xIII) Iranda otwierała posezonową listę koni trzyletnich, wyprzedzając Smużkę, Ścibora, Negrosa i Duplikata. W podsumowaniu roku 1976 napisano: „Wybitną indywidualnością sezonu była klacz Iranda, pierwszy klasowy przychówek ogiera Deer Leap uważanego powszechnie za ojca sprinterów i wielce zasłużonej dla polskiej hodowli klaczy Intrada. Kariera jej przedstawia się imponująco. Na koncie jej zapisane są zwycięstwa w następujących nagrodach: Strzegomia, Rulera, Soliny, Derby i Wielka Warszawska. W kraju przegrała tylko dwukrotnie, w nagrodzie Liry (Oaks), ze swoją najpoważniejszą konkurentką klaczą Smużka oraz w sprinterskim wyścigu Criterium, ulegając jedynie dwuletniemu Pawimentowi na nietypowym dla niej dystansie 1200 metrów. W swoim zagranicznym starcie na torze w Oslo w nagrodzie Norsk Oaks zajęła dobre trzecie miejsce za wysoko notowanymi klaczami hodowli amerykańskiej i angielskiej. Iranda wróciła do macierzystej stadniny Moszna z przeznaczeniem do hodowli i miejmy nadzieję, że godnie zastąpi wyeliminowaną ze względu na podeszły wiek Intradę”.

W Mosznej Iranda urodziła 8 źrebiąt, z których biegało 7, a zwyciężało 6. Wszystkie, podobnie jak ich matkę, trenował Stanisław Dzięcina. Pierwszym przychówkiem była gniada IBRALA (po Beauvallon) urodzona w 1978 roku, która 2-3 letnią startowała 10 razy: 3xI (Próbna, Cardei, Soliny), 3xII (Efforty, Wiosenna, Oaks), 1xIV (Zamknięcia Sezonu) i trzykrotnie nie zdołała zająć płatnej lokaty (Derby, Deer Leapa, Berlina), wygrała 95.000 złotych. Jej rok młodsza siostra – ciemnogniada IBERIA w dwóch sezonach (2-3 letnią) zanotowała gorszy wynik: 14 razy: 2xI, 2xII, 2xIII, 3xIV, 5xbm (Próbna, Wiosenna, Syreny, Intryganta) i 25.060 zł, ale należała do pożytecznych szermierzy grupowych. To samo tyczy się urodzonej w 1980 roku, po ogierze Mehari - klaczy INNAMORATA, która biegała 2-3 let. 10 razy: 2xI, 3xII, 1xIII, 2xIV (Próbna, Driady), 2xbm (Efforty), wygrywając 25.450 złotych. Podobna ocena należy się ogierowi IRYDION (Club House) c.gn. urodzonemu w 1981 roku. Biegał on w wieku od 2 do 5 lat 26 razy: 3xI (Otwarcia), 5xII (Otwarcia), 5xIII (raz łeb w łeb), 2xIV (St.Leger, Golejewka), 11xbm (Otwarcia, Intryganta, Sac-a-Papier), wygrywając 64.250 złotych. Gniady Inkluz (Conor Pass) ur.1982 padł w wieku 2 lat, wkrótce po tym jak zajął trzecie miejsce w Próbnej i drugie w grupie. Jego rok młodsza siostra – gniada Ingrid nie wyszła do startu. Dobrą karierę miała natomiast gniada IRLANDIA (po Dakota) urodzona w 1987 roku, która biegała 2-3 let. 11 razy: 2xI (Cardei), 2xII, 1xIII, 2xIV (Rulera, Syreny), 4xbm (Soliny, Derby), wygrywając 290.750 złotych. W 1988 roku Iranda urodziła swoje ostatnie źrebię – karego ogiera INSOM (po Long Meadows) i odeszła na wiecznie zielone pastwiska. Insom biegał tylko dwulatkiem: 5 razy: 2xI (Próbna, Dorpata), 1xIII (Ministerstwa Rolnictwa), 1xIV (Criterium), 1xbm (Mokotowska), wygrywając 370.000 zł. Córki Irandy z powodzeniem przedłużyły linię. Ibrala dała IVOMECA, IBIKONA i skocznego IRAKLIONA, Iberia – dzielną ITALIANĘ, a Innamorata – Imeldę. Do hodowli trafiły również Ingrid i Irlandia.

 

Na zdjęciu: Intens w drodze po Błękitną Wstęgę. Fot. Witek Sudoł.

Pewnie nie każdy wie, że IRANDA nie pozwalała się tranzlować, więc trenowała i biegała z wędzidłem przypiętym do kantara (co widać na zdjęciach). Nie trzeba za to przypominać, że jest czwartą matką zwycięzców Derby: wyhodowanej w Jaroszówce INFAMII (przez Innamoratę – Imeldę – Infanterię) i trójkoronowanego INTENSA (poprzez Irlandię – Inwazję – Inicjatywę) hodowli Romana Piwko.  Za sprawą dzielnych córek Infamii podrodzina zdaje się mieć zabezpieczoną sukcesję. W stadzie jest już najlepsza z nich IRON BELLE (po Belenus) – zinbredowana 4x4 na świetnego og.Surumu, zwyciężczyni Oaks oraz Nagród SK Krasne i Soliny. W treningu wyścigowym pozostają natomiast: 5-letnia INCEPCJA (po Le Havre) – zinbredowana 4x4 na trójkoronowanego og.Königsstuhl i 5x5 na klacz Surama (matka ogierów Surumu i Surako) – która w dorobku ma zwycięstwo w Nagrodzie Przedświta oraz rok młodsza INES D’ECOSSE (po Ecosse) – zinbredowana 3x3 na ogiera Acatenango – która w ubiegłym roku pokonała rówieśniczki w Nagrodach Rzeki Wisły i Dżamajki (II grupa), a także półsiostra Infamii – 8-letnia już INFERNA (po Cloword) - ta specjalizuje się w gonitwach skakanych.

Na zdjęciu: Klacz Incepcja. Fot. www.koniewyscigowe.pl 

Nagroda Irandy – przeznaczona dla 3-letnich koni I grupy i rozgrywana na dystansie 2000 metrów – w obecnej formule jest w planie gonitw od 1997 roku. W tym sezonie odbyła się więc po raz 20-ty!

Nagrodę Irandy wygrywali późniejsi derbiści – Montbard, Soros i Caccini, a ponieważ wielu trenerów i właścicieli traktuje ją jako ważny element przygotowań do pojedynku o Błękitną Wstęgę, stąd też wyścig cieszy się zainteresowaniem i zwykle ma interesującą obsadę. Najliczniejsze, bo 9-konne stawki, rywalizowały w sezonach 1997 i 2003. Na liście zwycięzców figurują tak dzielne konie, jak Jubiler (w Derby i Wielkiej Warszawskiej drugi do klasowego Arctica), czy ogłoszony Koniem Roku 1999, zwycięzca St. Leger - Galileo, który w Derby musiał uznać wyższość stajennego kolegi Country Club’a, natomiast w międzynarodowej Wielkiej Warszawskiej wyprzedziły go tylko niemiecki Vishnu i czeski Ray of Light. Pierwszy przed rokiem Cape Ducato był bardzo bliski pokonania ogiera Fabulous Las Vegas w rywalizacji o Błękitną Wstęgę.

Na zdjęciu: Klacz Iranda pod dżokejem Janem Filipowskim na padoku przed Derby w 1976 roku. Fot. Daroław Kędzierski.

Przypomnijmy więc, jak w tym arcyważnym, jedynym w swoim rodzaju, lipcowym sprawdzianie radzili sobie inni zwycięzcy Nagrody Irandy. Cher Aly kończył szósty, gdy na miękkiej bieżni zwyciężył siwy Mustafa. W rekordowej obsadzie (biegało 20 koni) Donna Polonia minęła celownik czternasta, a publiczność oklaskiwała w padoku trójkoronowaną niedługo potem Dżamajkę. Scandinavia (siódma w Oaks do wyśmienitej Kombinacji) w Derby nie startowała. Brooklyn zajął 12 miejsce (triumfował trójkoronowany Dancer Life), Dyneburg był ósmy za dysponującym długim finiszem Joung Islanderem, a Kalabria (szósta w Oaks do Irkucji), podobnie jak Scandinavia w Derby nie biegała. Against the Wind zameldował się na mecie piąty - wygrała dzielna Infamia, ale w Wielkiej Warszawskiej był blisko trzeci - do Dancing Moon’a i Kardinale. Soley kończył dwunasty za fenomenalnym Intensem, a Enjoy The Silence w Derby i St.Leger wywalczył czwarte lokaty, by w Wielkiej Warszawskiej zająć miejsce piąte. Admiral Quest zamykał 13-konne pole w Derby wygranym przez Patronusa. Testarossa w pierwszą niedzielę lipca nie biegała, Mushrae minął celownik piąty (za trójkoronowanym Va Bankiem), a Definition zajął w Derby miejsce dziewiąte (za zdobywcą Potrójnej Korony – ogierem Bush Brave).

Ale nie tylko zwycięzcy Nagrody Irandy liczyli się w selekcyjnych pojedynkach poza grupami. Konie, które przegrywały ten majowy sprawdzian również odnosiły sukcesy. Czwarty za Cher Aly kończył Hallmark, który wygrał klasyczny St. Leger, podobnie jak pokonany przez Jubilera - Kabaret, a czwarta w 1998 roku Jętka  rozstrzygnęła na swoją korzyść  Nagrodę Rzeki Wisły. Scandinavia wyprzedziła m.in. trzecią na mecie Nuweibę (pierwsza w Strzegomia i Demony), czwartego Zagona (m.in. dwukrotnie pierwszy KMET Cup Classic) i piątego Somertona (wygrał Nagrodę Pink Pearla). Dyneburg, który w dalszej części sezonu sięgnął po szarfę Korabia, okazał się lepszy od Tiarelli (druga w Derby) i dekorowanego Błękitną Wstęgą Joung Islandera (wygrał też Nagrodę Aschabada). Druga do Montbarda – Królowa Śniegu (w Derby przesunięta z miejsca pierwszego na trzecie - za crossing) wygrała następnie Oaks i St. Leger, by zostać Koniem Roku 2004. Druga do Against The Wind była dzielna Kardinale – zdobywczyni Soliny,  St.Leger, Golejewka, Prezesa Totalizatora Sportowego i tytułu Koń Roku 2010, druga w Derby i Wielkiej Warszawskiej. Mushrae pokonał drugiego w Derby Sorento i pierwszego w Aschabada Kolekcjonera, Caccini wygrał z Neo (Sac-a-Papier) i Dusigroszem (St.Leger), natomiast Enjoy The Silence zostawił za sobą ogiery - drugiego Indian General (Iwna) i trzeciego Lucky Peter (Golejewka, Kozienic, Korabia). Admiral Quest był lepszy od czwartego w Irandy Patronusa (Derby, Wielka Warszawska).

Rekordzistką gonitwy (2’04.4”) jest Donna Polonia (później druga w Oaks do trójkoronowanej Dżamajki i pierwsza w Nagrodzie Rzeki Wisły) – trzecia do niej w Irandy Baby Best ma na koncie sukces w Przedświta. Wynik Donny Polonii wyrównał w ubiegłym roku Cape Ducato, a w tabeli poniżej prezentujemy pełną listę zwycięzców nagrody, której patronuje jedna z najlepszych klaczy w powojennej historii.

Na zdjęciu tytułowym: Infamia pod dżokejem Martinem Srnecem w Derby 2010 roku. Fot. Tomasz Celmer.